امروز صبح میزبان یکی از مسئولین تولیت کاظمین بودیم. ایشان به نکته ای اشاره کردند که جای بسی تامل دارد. حرفهای زیادی مطرح کردند طبق عرف عکس یادگاری هم گرفته شد اما هنگام خداحافظی به این نکته اشاره کردند که جامعه ایران خیلی آزاد است. با پلیس ایران می شود عکس یادگاری گرفت اما در کشورهای منطقه چنین چیزی امکان ندارد. ایشان یک تعبیر جالب را استفاده کردند و گفتند: در ایران آزادی است. ایران اروپاست. ایران اروپای منطقه است.
قصدم پرداختن به این مسئله نیست که ایران تا چه اندازه شبیه به اروپاست خصوصا واحد پولیش! چرا که در مثال مناقشه نیست اما نکته ای که ذهنم را اسیر خود کرد مبحث آزادی بود!
براستی در ایران آزادی بیشتر است یا اروپا؟ بسته به نوع تعاریف از آزادی جواب ها متفوت و بعضا متناقض است. از دید دکتر شریعتی آزادی ای ممدوح است که توامان با مسئولیت باشد. از بعد اجتماعی در ایران از آن جهت که مردم(چه مرد و چه زن) در مراودات اجتماعی قائل به حجاب و عفاف هستند (چه اجباری و چه اختیاری) آزادی مورد نظر دکتر بیشتر وجود دارد. در اروپا یک زن می تواند در چارچوب آزادی(بدون قید و شرط) مسئولیت های خویش در قبال هم نوعان را فراموش کند و آزدای(همراه با مسئولیت) دیگران را سلب کند.
اما در خصوص بیان و آزدای بیان مسئله جور دیگری است. در اروپا از آن جهت که افراد در قبال حرف های خویش مسئول و پاسخگو هستند( در خصوص مسائل سیاسی) آزادی همراه با مسئولیت را پذیرفته اند اما در ایران این نوع آزدای مطرح نیست بلکه در خصوص آزادی بیان آزادی بدون قید و شرط مطرح است که با نیم نگاهی به فتنه 88 و مطبوعات صبح کشور به این مهم دست می یابیم که صد البته در دین مبین اسلام بجای این نوع آزادی افسار گسیخته، قول سدید مطرح شده است. تشریح این مقال در این یادداشت نمی گنجد اما ابعاد موضوع بسیار گسترده است و جای بحث بسیار دارد. مقصود نگارش، جرقه ای بود در ظلمات گیجگاه بزرگوارانی که اخیرا توهین کردند. امید دارم که من بجای لعنت کردن تاریکی، شمعی بیفروزم در تاریکی کهکشان راه شیری!!!
عزیزانم به مناسبت تولدم، متونی را برایم نگاشتند که سرشار از احساسات پاکشان بود؛ که برای سپاس از این اقدام خودجوش و محبت بی دریغ ، متون را در ادامه می آورم:
ادامه مطلب...
