این جاهلان که دعوی ارشاد می کنند در خرقشان به غیر منم تحفه ای میاب
یکی از دوستان زیست شناس بنده که تا حالا هیچ هواپیمایی را از نزدیک ندیده، یک پیشنهاد کارشناسی شده در خصوص افزایش ضریب ایمنی پروازهای ایران ارائه داد! طرح این بزرگوار این بود که بر روی هواپیماها کیسه هوا بگذاریم!!!من که نتوانستم این مخ بزرگوار را از پس گرفتن طرحش منصرف کنم؛ اما گفتم جایت خالی... بار سوم یا چهارمی که سوار هواپیما شدم(و اولین باری که سوار بوئینگ پرواز داخلی شدم) در چاله های هوایی ما یشا معده ام در دهانم ریخت لذا در این چاله هایی هوایی اگر همان ایربک های که روی 206 منصوب است را بر روی هواپیما نصب کنند مطمئنا بی خودی باز می شود(چون حساس است، نه احساساتی) و خود مشکل آفرین است لذا بنده پیشنهاد می دهم برای افزایش ضریب بهداشت هواپیماها به جای کیسه هوا، تعداد کیسه های تهوع را افزایش دهند که هم صرفه اقتصادیش بیشتر است و هم کارآمدتر! وقتی یک زیست شناس در خصوص مسائل فنی هواپیما اظهار نظر می کند نباید توقع پیشنهاد معقول تری را داشت البته دوست گرام بنده ربط زیست شناسی با مسائل فنی هواپیما را در این می دانست که در هر دو مورد با موجودات جانداری سر و کار داریم!
اما چکیده مطلب اینکه چرا کسانی که با الفبای کار فرهنگی آشنا نیستند و حتی شرایط آمرین به معروف را نمی دانند دم از استراتژی فرهنگی و امر به معروف می زنند؟ مگر قرآن امر نمی کند که عده ای از مردم به این امر بپردازند؟! آیا نظرات غیر علمی و برداشت های شخصی آنان همانند حرف هایی زیست شناس در خصوص مسائل فنی هواپیما نیست؟ با این احولات باید منتظر طرح ایربک فرهنگی هم بود!
آورده اند ملا نصرالدین کشیده ای به صورت شیخ مسجدشان نواخت! گفتند چرا چنین کردی؟ گفت خواستم واجب امر به معروف را به جا بیاورم که شیخ دیگر سجده اش را طولانی نکند چرا که مریض احوالم...
