سلام////اسلام خيلي نمي خواهد زن به متن اجتماع بيايد و خيلي از دستورات مبني بر همين مطلب است نه ضعف قوه تعقل.سند اين حرف کجاست؟ اين جمله اي كه نوشتيد تا حدودي مرتبط با ديدگاه مرحوم گلپايگاني است كه البته امام خميني با آن مخالف بود. اما سند شما چيست؟من به عنوان نمونه گفتم مرحوم نايني، حتي تا جايي که يادم هست مرحوم فضل الله نوري و مدرس هم به اين آيه استناد جسته اند. در داستان ملکه سبا براي چه دعوت مي شود؟ خيلي روشن است و در واقع تاييد حرف من است.الان شما به اين نکته اشاره کرديد که زن سرشار از احساسات است آيا اين يک ضعف محسوب نمي شود! ضعف مخلوقات در برابر مخلوقات نسبي است مثلا برعکس همين مرد هم در احساسي نبودن ضعف دارد اما ضعف مخلوق در برابر خالق مطلق است. پس چطور شما يک ضعف نسبي را دليل بر توهين مي دانيد؟(همان مثال مورچه و عقرب) بار ديگر تکرار مي کنم ضعف نسبي نه تنها نشانه ي توهين نيست بلکه نشانه عدالت خداست. مگر همه انسان ها در برابر خدا که ضعف مطلق دارند نمي گويند انا عبدک الضعيف الذليل الحقير المسکين.... ايا با توجه به اين که خدا به انسان ها کرامت بخشيده اين واژه ضعيف توهين است؟ اين ضعيف هم صفت قرار مي گيرد؟ پس چطور در برابر اين ضعف مطلق شما نمي گوييد توهين اما در برابر آن ضعف نسبي که البته برتري هاي هم وجود دارد مي گوييد توهين؟ اينجاست که من مي گوييم عدالت الهي!در بحث نبايد انسان ها پيش زمينه داشته باشن اما شما هنوز استدلال من را نشنيده ايد مي گوييد آب در هاون کوبيدن! راه حل من خيلي ساده است مراجعه به حکميت به اين شرط که شرايطش را داشته باشد از جمله اين که مرد عادل باشد و ملاکش يک فيلسوف نباشد. مردعادل باشد چون تحت تاثير احساسات قرار نگيرد و از آرا ساير انديشمندان مسلمان نيز آگاه باشد. اطلاع نتيجه با شما. منتظرم