سلام.ممنون از نظر خوبتون. اصالت طنز يا بطور كلي تر هنر در سايه و گرو حق معنا مي يابد. مثلا در دوران پيامبر حرف هاي طنز آلود تا حدي مجاز بود اشتباه نكنيم كه پيامبر و امام علي اهل مزاح بودند نه شوخي! حتي احاديث بسياري از ائمه با اين مضمون وجود دارد كه شوخي آبروي مومن را مي برد در حالي كه مزاح لازمه شخصيت مومن است. رجوع كنيد به كتاب نگين هستي لطفا! پس بنظر من آنچه بعضي طنز پردازان مي گويند خوب نيست چرا كه خارج از چارچوب حقانيت و به تبع اصالت هنر مي گنجد. يا علي